Çünkü çocuk sürekli olmadık şeyler yapıyordur.
Çocukların davranışları üzerinde ne kadar etkiniz olduğunu bilseydiniz, "çocuğum yaramaz" cümlesinin sizi nasıl ele verdiğini de biraz anlayabilirdiniz aslında.
Çocuklar tek bir şey için "yaramazlık" yaparlar: İlgi çekmek için.
Mesela çocuğunuz sessiz sedasız resim çizmekteyken telefonu elinize aldığınız anda çığlıklar atarak evin içinde koşmaya, koltuktan koltuğa zıplamaya başlıyorsa, bu çocuğunuzun yaramazlık yapmak için değil "anne benimle ilgilen" demek için yaptığı bir harekettir. Çocuklar annenin ilgisinin ve dikkatinin kendi üzerinden kaymasını istemezler. Başkasıyla bunları paylaşmayı hiç istemezler. Mesela baş başayken sessiz sedasız odasında takılabilen çocuk, eve bir misafir geldiği anda bambaşka bir çocuk haline gelir. Sürekli mızmızlanır, eteğinize yapışır, sonsuz talepleriyle sizi bunaltır... Bunların tamamı "ANNE BENİ GÖR" yalvarışıdır.
Daha net açıklayabilmek için çok sevdiğim Harvey Karp'ın "Islak Cips" kuralından alıntı yapayım. Konuyu daha net özetleyebilecek bir örnek bulamıyorum çünkü.
Cipsi çok sevdiğinizi cips krizine girdiğinizi düşünün. Yemek için dolaptaki paketi alıyorsunuz ancak dolapta dökülen bir şey paketi ıslatmış ve cipsler ıslak. Ama o anda canınız öylesine cips istiyor ki, ıslak cipse razı oluyorsunuz. Harvey Karp diyor ki; eğer ortalıkta kuru cips yani ilgi yoksa çocuk ıslak cipse yani azarlanmaya razı olur.
Yeter ki annenin ilgisini çekebilsin.
İyi ilgi yoksa kötüsüne razı olur.
Bunun için de annenin ilgisini çekebileceği bir şey yapar.
Eğer çocuğunuzla yalnızca yapmaması gereken şeyler yaptığında iletişim kuruyorsanız, yalnızca o zamanlar varlığınızın farkına varıyorsa, yalnızca o zamanlar tüm dikkatinizin onda olduğunu hissediyorsa, durmaksızın yapmaması gereken şeyler yapacaktır.
Not: Harvey Karp'ın bu teorisi Mahallenin En Mutlu Yumurcağı kitabında yer alıyor.
Kayıtlar
