Son zamanlarda çok fazla okuyoruz ciğerimizi söken bu haberleri. Ve zannediyoruz ki insanlar sonradan çıldırdı. Sonradan sevgi böyle hastalıklı, bencil, narsist bir şeye dönüştü. Zannediyoruz ki yalnızca günümüz kadın ve erkekleri iş ayrılmaya gelince çamurlaşıyor, iğrenç birer yaratığa dönüşüyor. Ellerindeki kozları (ki bu maalesef çoğu zaman çocukları oluyor) acımasızca kullanıyor.
Oysa, insanlar hep böyleydi. Çünkü insanlık var olduğundan beri kibir var. İnsanlık var olduğundan beri mülkiyet duygusu var. O yüzden zaten bu kadar ilerlemiş insanlık. Yoksa bir hayvan budu, bir mağara neyimize yetmiyormuş! İnsanın doğa ile olan mülkiyet savaşı bitince de birbiriyle olan savaşı başlamış demek...
Ta Antik Yunan'dan beri süregeliyor bu mülkiyetçi sevgi hikayesi aslında. Beni çok etkileyen bir efsaneden bahsedeceğim sizlere: Medeia.
Medeia, uğruna ailesine ihanet ettiği aşkı ve çocuklarının babası İason'un başka biriyle evlenmek istemesi üzerine geline zehirli bir şalı hediye göndererek gelini öldürür. İason'dan alacağı intikam ise daha ağırdır: İason'dan olan çocuklarını öldürmek. Sonrasında kendisine "Sen de en az benim kadar ızdırap çekiyorsun" diyen İason'a "Fakat madem ki sen bu kadar acı çekiyorsun, benim acım boşa gitmemiş demektir." diyecek kadar gözü kararmıştır Medeia'nın.
Efsanelerin ne kadarı kurgu, ne kadarı gerçek kimse bilmiyor. Medeia'nın hikayesinin de öyle. Ancak mülkiyetçi sevginin varlığının ispatı gibi duruyor Medeia tarihin anlatıları arasında.
Medeia defalarca yeniden yazılmış, kitapları, oyunları defalarca farklı kalemlerden çıkmış, yeniden kurgulanmış. Tarihin en çok ilgi gösterilen efsanelerden biri. Bunun sebebi de sanırım konusunun güncelliğini asla yitirmemesi, mülkiyetçi, bencil sevgilerin, kendisi için sevmenin her devrin hastalığı olması... Günümüzde de Medeia'lar kendi hastalıklı hikayelerini yazmaya devam ediyor ve biz yüreğimiz yana yana okuyoruz. Sadece okuyoruz.
Victor Mottez- Medeia
Not: Medeia efsanesinin de diğer efsaneler gibi farklı versiyonları bulunmaktadır. Eurupidies'in yazdığı versiyonunda Medeia çocuklarını İason'dan intikam almak amacıyla, Seneca'nın yazdığı versiyonunda ise sürgüne giderken yanında götürmelerine izin verilmediği için öldürmüştür. Bu sonda da çocuklarına karşı duyduğu sevginin kendisi için oluşunun değişmediğini görüyoruz...
Not: Psikolojide böyle bir sendrom yok. Ben uydurdum.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder
Fikrinizi paylaşın