Tracy Hogg Yöntemi ile Bezden Ayrılma

Çocukları hazır olmadıkları bir şeye zorlamak doğru değildir; ama aynı zamanda çocukların öğrenmeleri için onlara fırsat tanınması gerekir...

Ne yazık ki bir çok ebeveyn iki konuda kafa karışıklığı yaşıyor "öğretilecek davranışlar ve doğal gelişim süreci"

Örneğin vurmak çocuğun doğal süreci ile ilgili değildir, ama bazı ebeveynler şöyle der "bunu kendiliğinden bırakacak" Hayır! Siz öğreteceksiniz.

Gerçekte çoğu çocukluk gelişimi, fiziksel gelişimi ve aile eğitiminin birleşimiyle yol alır. Bloklarla bir kule yapma aşamasında bu kolayca anlaşılır. Çocuğunuz blokları tutarak birbiri üzerine koyabiliyorsa, kuramsal açıdan kule yapabilecektir ama bunun başlangıcı ona öğretilmezse ve çocuk tek başına bırakılırsa bunu öğrenemez.

Çok gecikmemek gerekir. Büzgen kaslarını kontrol altına alabilen 3-4 yaşlarındaki bir çocuğun ebeveynleri ınun kendi başına lazımlığa oturmasını beklerlerse bunu gerçekleştirmediğini göreceklerdir. Ebeveynler bunu çocuğa öğretmelidir.

Dünyadaki aile sayısı kadar tuvalet eğitimi kuramı vardır. Ben her zaman olduğu gibi yumuşak geçişi öneriyorum. Yani zorlama yerine destek verme. Gözleyin ve tuvalet eğitimi için en uygun zamana karar verin. - çocuğunuz zihnen ve bedenen hazırken ve kaçınılmaz ebeveyn-çocuk mücadeleleri başlamadan önce- Çoğu çocuk için 18 ay ve 2 yaş arası uygundur. Ancak yine de çocuğunuzu izleyin. HELPi hatırlayın.

(H)   Çocuğunuzdan hazır olduğuna dair sinyalleri alıncaya kadar geriden izleyin. İyi izlerseniz zamanını hissedersiniz. Bazı çocuklar hareketsiz otururlar, ıkınırlar, yüzlerinin kızarmasından bunu anlayabilirsiniz. Bazıları bezlerini işaret ederler. Çocuğunuzun size verdiği işaretlere bakın. 21 aylık çocukların çoğu bedensel işlevlerin farkına varır.

(E)   Bedensel işlevlerini sözlere ve eylemlere bağlaması konusunda çocuğunuzu destekleyin. Çocuğunuzun kelime dağarcığını geliştirin. Örneğin tuvaletini hissettiğinizde " Bezin ıslanmış" "çiş yapmışsın" "kaka var" gibi cümleler kurun. Kaka yapmışsa bunu tuvalete döktüğünüzü görsün. Atılabilen bezler katlanıp çöpe atıldığından çocuklar içinde ne olduğunu bilemez ve tuvaletle bağdaştıramaz. Bunları kullanmamanızda fayda var. Belki sizi tuvaletteyken izletebilirsiniz...

Şimdi sıra eyleme geldi. Lazımlığının önüne sevdiği bir oyuncağı koyun. Bu işi yapmaya sabah uyandıktan bir süre sonra başlayın. Onunla konuşun, oyuncakla oynamasına izin verin. Bir şeyler içtikten 20 dakika kadar sonra lazımlıkta oturtabilirsiniz. Her halıkarda eğlenceli bir ortam yaratın. Ona kitap okuyun. Otururken rahat olmasını ve bunu sevmesini sağlayın. Oturup beklerseniz çocuk bunu talep olarak algılar.


(L)   Lazımlık zamanına sınır koyun. Başlangıçta 2-3 dakikayı geçirmeyin. Eğer lazımlık deneyiminden sıkılırsa mücadeleye başlayacaktır. Derin nefes alın ve gerilmeyin. Çocuğunuzu da rahatlatın. Çocuğunuzu bir performans için zorlamıyorsunuz; ona ÖĞRETİYORSUNUZ.

Çiş veya kaka yaptığında onu övün ve olayı anlatın; " Aferin çişini yaptın" Oturaktan kaldırırken "işimiz bitti" deyin. Kalkmak istemezse kızmadan onu oradan kaldırın.

Şunları yaparak deneyimden sıkılmasını engelleyebilirsiniz;
- Sık sık lazımlığa oturtmayın
- Uyandığında huysuzsa oturtmayın
- Direniyorsa oturtmayın

(P)   Övün ve tuvalet kağıdını verin. Tuvaletini lazımlığa yaptıysa övün -sadece oturduysa değil, çocuklar gereksiz tezahuratı anlar- Tuvaletini yaptıysa coşkuyla alkışlayın ve övün. Sonra tuvaleti birlikte temizleyin. Bunu bir oyun haline sokun. Aşırı açıklamalardan kaçının.

Eğer yavaş ilerlerseniz çocuğunuzun ihtiyaçlarını daha iyi anlarsınız ve deneyim çocuğunuzu germez. Onun kişiliği de eğitimi etkileyecektir. (Bazıları övgüye bayılırken bazıları hiç sevmez... vs)